Narodowy Rezerwat „Dawny Halicz” został utworzony zgodnie z Uchwałą Gabinetu Ministrów Ukrainy z dnia 8 lutego 1994 roku nr 81 „O państwowym rezerwacie historyczno-kulturowym w m. Halicz obwodu iwanofrankowskiego” oraz Dekretem Prezydenta Ukrainy z dnia 11 października 1994 roku nr 587/94 „O narodowych instytucjach kultury” i podlega Ministerstwu Kultury i Sztuki Ukrainy (obecnie – Ministerstwo Kultury Ukrainy).
Rezerwat istnieje na bazie kompleksu zabytków historii i kultury, połączonych ze sobą historycznie i krajobrazowo. Rezerwat jest instytucją naukowo-badawczą i kulturalno-oświatową. Głównym celem rezerwatu jest identyfikacja, badanie, renowacja, zachowanie, popularyzacja i wykorzystanie dziedzictwa kulturowego dawnego Halicza. Dawny Halicz – stolica Księstwa Halickiego, a później jedna ze stolic Państwa Halicko-Wołyńskiego (Królestwa Rusi) – to unikalny zabytek historyczno-archeologiczny o znaczeniu ogólnoukraińskim. W 1994 r. na podstawie kompleksu zabytków historycznych i kulturowych z XI-XVII wieku utworzono państwowy rezerwat historyczno-kulturowy, który zgodnie z Dekretem Prezydenta Ukrainy otrzymał status narodowego i oficjalną współczesną nazwę.
Obok cerkwi św. Pantelejmona (XII w.), Narodzenia Chrystusa (XIV–XVI w.), Zaśnięcia Najświętszej Bogurodzicy (XVI w.), kościoła i kompleksu klasztornego Karmelitów (XVII w.) znajdują się tu wspomniana w „Latopisie Halicko-Wołyńskim” mogiła Halicka, legendarna Książęca Studnia, fundamenty wspaniałej katedry Zaśnięcia (XII w.) z miejscem pochówku księcia Jarosława Włodzimierzowicza „Osmomysła” i kaplicą św. Bazylego (XV w.). We wsi Kryłos, która znajduje się na terenie rezerwatu, zachował się system fortyfikacji z kilkoma rzędami potężnych wałów ziemnych. Na malowniczym wzgórzu nad Dniestrem wznoszą się mury zamku halickiego – XIII–XVII w. Ponadto na terenie rezerwatu znajduje się prawie 200 zabytków archeologicznych, które dokumentują etapy powstania i dalszego rozwoju historycznego miasta, które dało nazwę wielkiemu regionowi Ukrainy – Galicji.
Ogólnie rzecz biorąc, w przeciwieństwie do innych ukraińskich miast, gdzie warstwa kulturowa minionych wieków jest w przeważającej większości bardzo uszkodzona, a nawet całkowicie zniszczona przez podziemne instalacje i współczesne budowle, książęcy Halicz do dziś przechowuje skarby dawnej kultury.
