Na południowo-zachodnim zboczu góry Kryłoskiej, niedaleko Złotego Toku, wypływały trzy źródła, łącząc się w jeden strumień.
Od dawna miejsce to nazywane jest „Książęcą Studnią”. Według legend, woda z tej studni leczyła rannych wojowników, dodawała sił obrońcom miasta. Przygotowując się do obchodów 1100-lecia Halicza, lwowscy konserwatorzy przywrócili do życia świadka odległych stuleci. W 1998 roku, w święto Chrztu Pańskiego, Biskup Ordynariusz Iwano-Frankiwskiej Eparchii Greckokatolickiej Kyr Sofron Mudry poświęcił nową konstrukcję Książęcej Studni, wykonaną z ciosanego kamienia według projektu architekta Z. Sokołowskiego.

Konstrukcja ma formę okrągłego pawilonu-rotundy zbudowanego z profilowanych bloków kamiennych (piaskowiec) z kopułowym pokryciem z blachy miedzianej, zwieńczonym żelaznym krzyżem. Wymiary: średnica – 2,80 m, wysokość – 4,60 m. Projekt opiera się na cechach planowania i budowy halickich świątyń rotundowych z XI-XII wieku.