W 1882 roku na wysokim prawym brzegu rzeki Łomnicy L. Ławrecki i I. Szaraniewicz odkryli fundament tajemniczej, niewielkiej starożytnej budowli. J. Zachariewicz po pomiarach zinterpretował plan zabytku jako wielokąt z zaokrągloną częścią wschodnią, który nazwano Wielokątem lub Rotundą. Plan sporządzony przez J. Zachariewicza stał się nie tyle dokumentem, który pokazuje prawdziwy stan odkrytych ruin, ile próbą rekonstrukcji niezrozumiałej budowli, a tym samym jeszcze bardziej wprowadził w błąd kolejnych badaczy. Na tę okoliczność zwrócił uwagę już J. Pelenski, rezygnując z jakichkolwiek prób interpretacji zabytku. Budowlą o nieokreślonej przynależności uważał Wielokąt również M. M. Woronin.

J. Pasternak, powołując się na to, że podczas wykopalisk Wielokąta znaleziono glazurowane płytki i ludzkie pochówki, co wskazuje „raczej na kaplicę, niż na wieżę obronną”.

Już na początku lat 50. XX wieku, kiedy w Haliczu pracowała ekspedycja pod kierownictwem M. K. Kargera, miejsce Wielokąta zostało zagubione. W trakcie rozpoznania przeprowadzonego w 1978 roku przez ekspedycję pod kierownictwem O. M. Ioannisjana udało się ponownie odnaleźć miejsce zaginionej budowli, a w 1979 roku „Wielokąt” został ponownie odkryty przez Halicki Oddział Architektoniczno-Archeologicznej Ekspedycji LOIA AN ZSRR.

Znaleziska z wykopalisk O. Ioannisjana zostały zabrane do Leningradu w celu opracowania.